Vandaag was ik weer bij mijn vriend Luca. Ik zie hem vaak. Ik denk dat mijn baasjes en zijn baasjes elkaar goed kennen. Ik heb natuurlijk eerst lekker geravot in hun tuin. Daarna mochten we naar binnen en moest ik natuurlijk even knuffelen met de meisjes. En wat rook ik: eten. Ik had zo'n honger. Waar stond dat eten? Soms ging er een deur open en dan rook ik het nog beter. Even kijken, maar ik mocht er niet langs terwijl Luca dat wel mocht. Ik wist het: daar stond Luca zijn eten. Maar hij nam niets. Mooi stom. Het rook zo heerlijk.
We hebben nog gewandeld. Luca's baasje had een bal bij zich, maar deed er niets mee. Gooi hem dan weg, dan haal ik hem wel, dacht ik. Luca wil hem toch niet halen.
In de verte klonk een knal en ik zag dat Luca schrok. Hij stond ineens stil. Snel werd hem de riem omgedaan. Vreemd hoor. Waarom is hij bang? Hij gedraagt zich heel anders dan anders. Ik merkte dat al eerder.
Gelukkig kreeg ik ook eten. En ik glipte ook nog even langs iedereen naar het eten van Luca. Ik kon net een hap nemen, maar mijn baasje was ook snel. Nou ja, toch een hap.
