Oogdruppels met een knipoog

Het was al donker toen ik met mijn baas in de auto ging. Nu nog naar het bos? Nee dus. ik moest al snel weer uit de auto. We gingen door een deur en ik wist het al. Ik kreeg visioenen van witte jassen. Terwijl ik van mijn baas op zo'n plaat moest, werd mijn naam gezegd. De witte jas. Hij hielp mijn baas om mij te laten zitten op die plaat. Omdat ze zo aandrongen ben ik maar even gaan zitten. 'Zo goed.' Ze keken op een metertje en zeiden 27. Zegt mij niets. De plaat was een grote uitvoering van een die mijn baasjes ook hebben en waar ik opgetild wordt. Dat vind ik ook niks.
Vervolgens moest ik de ruimte in waar ik niet zo goede ervaringen opgedaan heb. Ik wilde weg, maar mijn baasje deed de deur dicht. Ik ging tegen de deur staan.
Bij het woord koekje kwam ik in beweging. Ik kreeg een koekje en de man in de witte jas voelde aan mijn oog.
Aha, dus elke keer als ik iets voel moet ik naar een witte jas. Onthouden. Ik heb waarschijnlijk te opvallend mijn rechteroog dicht en open gedaan, want daar had ik een beetje last van.
Ik vond het wel genoeg, ik wilde hier weg en trok mijn lip op tegen de witte jas. Hij probeerde me nog te lokken met koekjes en liet me omhoog kijken. Hij hield gepaste afstand. Mijn baas praatte tegen hem en kreeg iets in zijn hand. Dat leek niet op koekjes. Gelukkig gingen we naar huis.
Eenmaal thuis werd ik door mijn baasjes vastgehouden en  kreeg ik iets in mijn oog. Ik knipperde een paar keer.  He, dat voelde wel lekker. Gelukkig ging ik daarna met mijn baas ballen gooien. Even de stress kwijt.

Drukke dagen

Auto in, auto uit, bos in, bos uit. Even thuis en daarna weer de auto in. Dacht ik dat we naar de grote zandbak van Kootwijk gingen, reden we gewoon door. Eindelijk gingen we eruit. Vreemde plek, want er was geen gras en geen zand. Dat wordt niet rennen dus.

We gingen door een deur en kwamen in een afgesloten ruimte. We kwamen in beweging en ik voelde dat we naar boven gingen. De deur gingen weer open en toen zag ik het. Het was die man die op mijn baas lijkt. Ik blafte, waarop ik direct een koekje van hem kreeg. Nu was het goed.
Natuurlijk heb ik de buurt verkend en veel nieuwe geurtjes opgesnoven. Op de terugweg was ik moe en kwam pas weer tevoorschijn toen we thuis waren.

Vanochtend weer met mijn baas in het bos geweest. Het was van korte duur. Later begreep ik waarom, want ik ontmoette Luca op Bussloo. Samen met alle baasjes gewandeld, gerend en gespeeld. De meisjes waren er natuurlijk ook bij.
Thuis gekomen kreeg ik eten.Nu lig ik lekker languit achter de bank.

Nieuwjaarsduik

Ik was lekker aan het ballen halen op Bussloo vandaag. Na een tijdje moest ik even wachten en mocht ik niet meer verder. Er renden allemaal mensen gillend het water in. Ik mocht er niet in van mijn bazin. Ik moest netjes achter de lijn blijven.

Daarna heb ik lekker door de sneeuw gerend en vond ik ook nog een mooie stok.

Vuurwerk

Ik weet niet wat er aan de hand was, maar het was erg lawaaiig gisteren. Ik was niet bang voor de knallen, maar erg fijn vond ik het niet. Ik hou niet zo van lawaai. het werd erger en erger. Tijdens mijn laatste wandeling 's avonds had ik niet zoveel zin meer om te snuffelen. Ik heb de hele inhoud van mijn blaas maar in een keer uitgeplast.
Eenmaal binnen doen mijn baasjes meestal direct het licht uit en gaan ze naar bed, maar deze keer niet. Veel licht binnen en de tv aan. Ik wilde slapen, dus ging ik vast demonstratief op mijn kleed liggen, languit met mijn gezicht naar de muur. De boodschap kwam niet over. En ook het knallen ging maar door. Opeens was het zo erg dat ik dacht dat de wereld verging. Enorme lichtflitsen zag ik.
Uiteindelijk ging het licht uit en werd het wat rustiger. Eindelijk viel ik in slaap.