Boos op mijn stok

Vandaag weer naar hetzelfde bos geweest als gisteren. Natuurlijk weer op zoek gegaan naar boomstammen. Dat is me gelukt. Ik heb ze het liefst zo groot mogelijk.
Ik kan me erg druk maken dat ik sommige boomstammen niet onder controle kan krijgen.

Ik en mijn stok

Vanmorgen met mijn baas naar het bos geweest. Lekker ballen apporteren. Soms stopt mijn baas de ballen in zijn zak om mij even wat rust te gunnen. Jammer, want ik heb energie genoeg. Ik ga dan ook op zoek naar iets anders. Soms volg ik een vogel een paar honderd meter door het bos. die gaat dan hoog in een boom zitten. Flauw, want ik kan niet klimmen. Ik blaf wel naar hem, maar dat helpt ook niet.

Nee, dan de uitdaging om een zo groot mogelijk stok, of moet ik boomstam zeggen, in mijn bek te vervoeren. Mijn baas helpt me niet eens met dragen, maar zegt alleen: "Toe maar, je kunt het." Ik weer blaffen tegen die boomstam, maar daar reageert hij niet op. Hij reageert nergens op. Dood ding. Ik probeer hem op te pakken, wat best moeite kost, en neem hem dan een stuk mee. En dat wel tien keer achter elkaar. Mijn baas ziet me lijden en pakt dan de tennisballen maar weerj. Gelukkig.

In de stad

Vandaag ging ik met mijn baas weer eens naar de Sprengen. Hier loopt een lang pad met met een beekje. Mijn baas gooit netjes de bal over het pad, maar ik tik hem wel eens het water in. Dan spring ik van de kant zo het water in. Ik maak een grote sprong om weer op de kant te komen.

Aan het eind van het pad moest ik weer aan de riem. Het werd steeds drukker: veel lawaai en veel mensen. Mijn baas leidde me naar een plek met heel veel mensen. Ik moest gaan zitten. En nu? Waarom gingen we niet verder?
Ik keek wat om me heen. Ineens hoorde ik iets bekends, dacht ik. Ik keek en keek en zag plotseling mijn bazin tussen al die mensen. Ik stond op en keek naar mijn baas. "Ik wil erheen!". Gelukkig mocht ik ook. Dat was gezellig.
Met z'n drieën liepen we verder en gingen ergens naar binnen. Het rook er erg lekker. Mijn baasjes aten lekkere dingen en ik, ik kreeg slechts een plastic bakje met water. Nou, Joepie :-( Gelukkig kreeg ik nog iets lekkers van mijn baas.
Na een tijdje werd ik ongeduldig. Veel mensen aaiden me, maar ik wilde wel weer wat gaan doen. Om het duidelijk te maken deed ik maar eens mijn wolvenimitatie. Ik huilde de hele ruimte bij elkaar. Ik had ineens aandacht. Binnen een paar minuten stond ik buiten.
Teruglopend naar de auto, weer via de sprengen, kwam mijn bazin er gelukkig weer bij, want die was ik even kwijt geraakt. Eenmaal in de auto was ik best wel moe.

Actie in het bos

Vandaag was het gelukkig droog. Ik hou nl. niet van regen en natte haren.
Mijn baas nam me mee naar het bos en ik kon me lekker uitleven. Mijn baas gooide naar hartelust ballen. Af en toe was er ook een rustmoment. Had van mij niet gehoeven.

Mensen in witte jassen

Vandaag met mijn baas in het bos geweest. Hier kwam ik een bekende tweevoeter tegen. Het was Bram, waar ik al eens heb gelogeerd. Ik had hem eerder gezien dan mijn baas.
We waren amper thuis of we gingen weer in de auto. Weer iets leuks doen. Ja uiteindelijk wel, maar eerst moest ik mee naar tweevoeters in witte jassen. Ik moest netjes naast mijn baas zitten en wachten. Ik zag twee katten, maar mocht er niet heen. Ik blafte tegen een man die binnenkwam. Ook dat mocht niet.
Een witte jas noemde de naam van mijn baas, we gingen naar een kamer. Daar was nog iemand in een witte jas. Ik vond het maar niks. Ik was hier a vaker geweest en er gebeurde nooit iets leuks.
De witte jas kwam op me af, mijn baas hield me stevig vast omdat ik weg wilde kruipen, en ik kreeg iets in mijn neus. Het gaf een puffend geluid. Brrrrrrr. De witte jas moest nog aan mijn buik voelen. Nou ja, vooruit dan maar. Ze maakte nl. een aardige opmerking: "Wat een mooie slanke hond". Ik kreeg nog een koekje en ging weer snel in de auto.
Gelukkig ging ik toch nog lekker rennen daarna.