Mijn Oudejaarsavond

De laatste paar dagen hoor ik weer veel knallen. Ik ben er nooit bang voor geweest. Soms schrik ik als de knal heel hard is, maar bang ben ik niet. Maar vanavond heb ik even geplast en wilde ik terug naar huis. Je gaat het gevaar niet opzoeken natuurlijk. Vaak ga ik dan nog even voetballen in de tuin met mijn baas, maar deze keer ging ik toch liever naar binnen. Ik had wel zin in een trekspelletje met het flosstouw. Mijn bazin kwam echter met een doek. Daar wist ik wel raad mee, Ik heb hem helemaal uit elkaar getrokken. Het is een lekker slagveld geworden.

Gelukkig Nieuwjaar

Aan de fiets

De laatste tijd ga ik minder naar het bos met mijn bazin. We gaan ook niet met de auto, maar steeds met de fiets.In het begin was het even wennen, maar sinds mijn conditie beter is en ik precies weet hoe ik naast de fiets moet  lopen vind ik het geweldig. En natuurlijk mag ik veel los.

Ik draaf lekker langs de wegen, over een smal pad, een stukje bos, door weilanden, langs huizen en over bospaden. Af en toe stoppen we even om uit te rusten. Dan graaf ik wat of ik trek een paaltje uit de grond. Vervolgens volgen we onze weg weer over een bospad of langs een watertje. Hier spring ik dan even vrolijk in rond. Mijn bazin gooit een stok en ik haal hem weer op. Soms is dat best lastig met sterk stromend water.

Gisteren was mijn baas ook mee. We zijn erg ver geweest en mijn baasjes moesten zelfs een stuk lopen. Dat schoot niet op. Gelukkig duurde dat niet al te lang en kon ik weer rennen.
Aan het eind was ik wel moe dus het laatste stuk ging ik in looppas. Lekker moe kwam ik thuis. Na mijn brokken sufte ik langzaam weg bij het raam.

Traplopen

Mijn baasjes hebben erg veel trappen in huis. Toen ik klein was, kwam ik niet verder dan de keuken, maar op een gegeven moment had ik door hoe ik de trap op moest en stond ik zo maar in de kamer. Stoer vond ik dat.
Daarna ging het heel snel: trap op, trap af. Wat ging dat makkelijk. Ik ging steeds iets verder. Zo kon ik ook de trap af naar de garderobe en later zelfs de trap op naar de eerste verdieping en lag ik vaak bij mijn baasjes op de slaapkamer.
De laatste tijd zit er echter een beetje de klad in mijn traplopen bestaan. Ik word ouder en ben inmiddels ruim de vijf gepasseerd. Misschien ben ik wat voorzichtiger en een beetje angstig. Het gaat niet altijd zo vloeiend meer. Wat eerder vanzelf ging, ga ik nu bij nadenken en als een hond nadenkt gaat het fout. Zo gleed ik laatst na de tweede tree naar beneden. Gelukkig is de trap recht en eindigt hij na 6 treden al op een plateau voordat ik weer 6 treden moet. Maar de schrik zat er goed in. Ik kwam twee dagen niet meer boven. De trap naar de keuken is stroever en dat ging prima.

Na twee dagen deed ik weer een poging om naar boven te gaan. Zonder probleem. Maar 's morgens naar beneden was toch weer lastig. Ik piepte om zo mijn baas erop attent te maken dat ik hulp nodig had. Samen met de baas ging het goed, het tweede deel zelf, maar hup daar ging ik weer.
En laatst gleed ik ook van de trap naar de keuken. Ik had dorst en omdat mijn drinkbak in de keuken staat moest ik de trap af. Ik kon nog net een stap terug zodat ik niet verder gleed. Mijn baas hielp me direct en ik liep naast hem de trap af. Pfff, gelukkig gaat trap op nog altijd goed. Tot gisteren. Ik hoorde de bel en blafte. Mijn baas ging naar de deur en ik wilde mee, maar ik schoot met mijn voorpoten tussen de bovenste trede. Ik kon geen kant meer op. Mijn bazin moest eraan te pas komen om me te bevrijden.
Voorlopig blijf ik maar even op mijn eigen kleed in de kamer ;-)

Horeca hond

De laatste tijd eet ik met mijn baasjes steeds vaker buiten de deur. Ook dit weekend weer. Auto in auto uit, slapen buitenshuis (dit keer sliep ik waar Luca woont) en lopen op onbekende plekken. Natuurlijk wordt er ook met stokken en tennisballen gegooid, zodat ik mijn conditie op peil kan houden.

We gaan vaak ergens naar binnen, waar mijn baasjes gaan eten of drinken, of allebei. Ik krijg altijd een bakje water en soms ook mijn brokken. Ik moet wel extra alert zijn, omdat ik de plekken niet ken. Ik ben een herder en moet mijn baasjes altijd beschermen. Daar word ik dan weer moe van en ben ik blij dat ik ook even kan liggen. Maar het belangrijkste blijft dat ik de hele dag en nacht  in de buurt ben van mijn baasjes, terwijl dat thuis wel eens anders is. Dus ik klaag niet.

Wil je weten wat mijn baasjes hebben uitgespookt kijkt dan even op deze pagina. Veel leesplezier.

Bos en water

Ik ging met beide baasjes in de auto vandaag, Naar het bos. Toen ik uit de auto stapte hoorde ik iemand mijn naam roepen. Ik kende die stem. Snel liep ik in de richting van waar het geluid kwam. Het was de bazin van Tycho en Joeke. Gezellig, en de mijn vrienden waren er ook en hun baas ook. We hebben heerlijk het bos en het water onveilig gemaakt.

Vakantie

Ik dacht een normale relaxte dag in te gaan, maar na de boswandeling zag ik mijn baasjes met tassen en schoenen heen en weer lopen. Ik werd een beetje zenuwachtig. Wat gaan we doen, word ik alleen achtergelaten of mag ik mee? Gelukkig kreeg ik mijn halsband om dus dat was positief. Ik was er echter nog niet gerust op dus liep ik telkens met een van mijn baasjes mee: trap op, trap af, naar buiten en weer naar binnen. Piepend stond ik achter de poort als mijn baas naar de auto liep. 'Neem me mee, neem me mee!' Uiteindelijk mocht ik ook door de poort en in de auto. We gingen.
Na een lange rit kwamen we aan op een groot terrein.

Ik was op onbekend terrein dus moest mijn baasjes goed in de gaten houden. Ik moest alert zijn dat ze er niet stiekem vandoor zouden gaan.

Ik mocht bij mijn baasjes op de kamer slapen en ze namen me overal mee naartoe. Behalve 's ochtends dan, dan was ik even alleen. Ik piepte en jankte dat ik mee wilde, maar ze waren onverbiddelijk. Ik ging maar voor het raam liggen, dat gelukkig erg leek op de ramen thuis, waar je liggend naar buiten kon kijken.

Op het terrein liepen koeien. Die waren erg nieuwsgierig naar mij, maar ik moest er niets van hebben, dus heb ik tegen ze geblaft. 

De hele dag ben ik onderweg geweest met mijn baasjes. Ik kende nergens de weg, maar mijn baasjes blijkbaar wel, want we kwamen op de meest leuke plekken voor mij. Zo kon ik bijna overal los en was er zand, water of bos. En dus ook denneappels en stokken, kon ik graven, en hadden mijn baasjes ook de bal meegenomen. Tijdens het eten van mijn baasjes lag ik soms gestrekt onder de tafel. Daarnaast bedelde ik vaak om een likje melkschuim van de cappuccino. Één keer trok ik mijn baas bijna met stoel en al om toen een hond naar me gromde en ik blaffend achter hem aan wilde rennen. Mijn bazin vond dat wel leuk.

Ik was helemaal happy hoewel ik toch steeds moest blijven opletten dat ik mijn baasjes niet uit het oog verloor. Daar werd ik erg moe van. Aan rusten kwam ik nauwelijks toe.

Na een paar dagen en weer een eind in de auto kwamen we bij mijn oppas, Truus en Piet. Hier kon ik eindelijk even bijkomen en lag ik lekker op mijn rug.






Uiteindelijk kwam ik weer thuis in mijn vertrouwde huis. Eindelijk kon ik in alle rust gaan slapen en dat heb ik gedaan, de klok rond.

Catch of the day

Niets zo leuk als het vangen van denneappels.

Tikkie terug

Vandaag was ik bij Luca. Hij heeft altijd veel ballen waarmee we kunnen spelen. Mijn bazin deed een leuk spel met me.

Hoera ik ben 5

Pak een tak

Mijn baas gooide deze keer een stok die ik eerst niet kon vinden, maar ik ontdekte hem ineens.

Wandeling op Het Leesten

Wat een feest vandaag. Vanochtend met mijn baas gefietst en vanmiddag ging ik met mijn beide baasjes in de auto naar het bos. En uit het niets waren daar Tycho en Joeke en natuurlijk ook hun baasjes. Helemaal geweldig. Heerlijk gerend door het bos en over de hei.
En later thuis lekker met zijn drieën in de tuin.

Britt en Gido

Het spel met de denneappels

Sinds kort heb ik weer een nieuw spel, dat ik met mijn baas speel tijdens de wandeling. Ik pak een denneappel en leg deze voor de voeten van mijn baas. Mijn baas moet hem dan wegschoppen zodat ik hem kan tegenhouden als een keeper. Vaak gebruikt mijn baas schijnbewegingen, zodat ik mijn uiterste best moet doen om de denneappel tegen te houden. Soms lukt dat ook niet. De denneappel schiet dan langs me heen of onder me door. Ik race er dan achteraan. Ik kan dit uren volhouden. Mijn baas niet...........

Sneeuw

Ik hou zo van het witte poeder dat overal in het bos ligt. Ik word er helemaal vrolijk van. Ik duw mijn neus door het koude poeder en ren er al happend doorheen. Heerlijk!

En als mijn baas dan ook nog stokken voor me gooit die ik kan halen, dan is het feest compleet. Voetballen met een denneappel mag natuurlijk ook.

Ruzie met blokken en stokken

Heerlijk was het vandaag in het bos. Geweldig vind ik het in de sneeuw. Ik hap lekker van de sneeuw, heerlijk koud. Gelukkig deed mijn baas ook mee en gooide sneeuw omhoog. Ik probeerde de sneeuw uit de lucht te vangen. Ook deed de baas weer een trekspel met de stok. Hij liet me dit keer winnen.

Ik vond ook weer eens een flink blok hout, maar meenemen ging niet gemakkelijk, want ik kon mijn tanden er niet goed inzetten. Rollen lukte wel even. Mijn baas spoorde me nog aan, waardoor ik hard ging blaffen en nog bozer werd omdat het me niet lukte. Uiteindelijk had ik het voor elkaar, maar toen was mijn baas al zover weg dat ie het vast niet heeft gezien. Nou ja, ik liet het blok maar liggen en koos toch maar voor mijn baas. Ik zette een enorme sprint in en kreeg als beloning een koekje.