Ik ging met mijn baasjes in de auto. Ik was al wel uitgeweest, maar ik ben altijd in voor nog een keer. Meestal heb ik wel een idee waar we heen gaan, maar deze keer dus niet. Het duurde niet heel lang, maar langer dan 'Even naar het bos'. Ik zag wel bomen en piepte zodat mijn baasjes de hint snapten. Helaas, we stopten ergens maar er was geen bos te bekennen. We liepen het paadje van een onbekend huis op.
Maar ineens zag ik een bekende. Mijn grote vriend Mirza. Hij hoorde me eerst niet, maar ik blafte en toen had hij me door. En ineens stond daar ook Marte, mijn grote vriendin. Zij zat bij mij op puppy-cursus, we gingen samen mee met de uitlaatservice en ze heeft ook bij mij gelogeerd. Ik was helemaal blij. En er was nog iemand, de kleine Mika en een paar katten, maar daar houd ik niet van.
Mijn baasjes praatten met het baasje van Marte. Eindelijk waren ze zover dat we met zijn allen gingen wandelen, zonder katten dan.
Na een paar meter begon het bospad al. We liepen over heuvels, door weilanden, een stukje langs de weg en weer bergop en bergaf. Mika viel in de smaak bij vreemden, die hem graag wilden aaien.
Af en toe rende Mika langs ons en daagde hij ons uit om te spelen. Hij deed veel moeite en soms renden we mee.
Het was een heerlijke middag met mijn vrienden. Maar helaas moest ik weer naar huis. Ik was moe en heb de terugweg geslapen. Zelfs toen ik thuis was, en even een laatste plas had gedaan, viel ik weer snel in slaap.
