zondag 30 december 2012

Marte en Gido

Marte bleef slapen vannacht. Samen lagen we bij de baasjes op de kamer.
Vanochtend werden we samen uitgelaten en kregen heerlijke brokjes.



Voordat we naar het bos gingen hebben we nog gespeeld in de tuin. Lekker achter elkaar aanzitten.

Daarna in de auto en naar het bos.





zaterdag 29 december 2012

Logé

Vandaag was niet zoals anders. Mijn baas en ik waren nog niet in het bos of we waren er ook weer uit. Voor ik het in de gaten had zat ik weer in de auto, maar we gingen niet naar huis. Na een ritje moest ik uit de auto, we staken een straat over en belden ergens aan. En wie deed er open; het waren Mirza en Marte. Mijn baasje praatte even met hun baasje. Ik wilde naar binnen want ik rook katten en een konijn. Helaas ging dat niet door. Wel ging Marte mee in de auto. En weer terug naar het bos. Nu gingen we wel een lange wandeling maken.


We brachten Marte niet terug, maar ze ging met ons mee naar huis. Gezellig.
We hebben even in de tuin gespeeld, maar moesten naar binnen. De baas ging even weg.
En toen waren we met z'n  tweeën......

Gelukkig kwam de baas na een tijdje terug. Konden we weer lekker naar buiten. Daarna nog samen een eind gewandeld. Nu liggen we allebei voor pampus in de kamer.

's Avonds laat kwam de bazin thuis. Nu konden we eindelijk slapen, maar eerst moest er nog gestoeid worden.


vrijdag 28 december 2012

Verhuisd

Na de wandeling ga ik meestal men mijn baasje naar 'oma'. Nu nog steeds, maar in een heel ander huis.Vreemd, want hier zijn veel meer mensen. Ik moet eerst in een lift, dan door een lange gang en onderweg kom ik allerlei mensen tegen. Ze willen me allemaal aaien.
Ik vind het best, maar ze moeten niet zomaar op me af komen, want dan brom ik even.


zondag 23 december 2012

Wandeling met hindernissen

Het begin van de wandeling begon al nat. Ik kon de plassen niet eens omzeilen, zoveel water lag er. Dan er maar doorheen, hoewel ik daar een bloedhekel aan heb. Gelukkig had mijn baas er ook last van. Hij ging telkens door het struikgewas om maar niet door de plassen te moeten. Waren we net gewend aan het vele water of het volgende opstakel lag in de weg, of zeg maar gerust: op de weg.


Mijn baas zei dat ik er maar onderdoor moest. Vooruit dan maar. Even door de knieën en daar ging ik. Daarna ging mijn baas eroverheen.
Gelukkig ging de wandeling nu zonder tegenslagen. We kwamen ook niemand meer tegen :)



Ik kon dus lekker op zoek naar een stevige stok.