Traplopen

Mijn baasjes hebben erg veel trappen in huis. Toen ik klein was, kwam ik niet verder dan de keuken, maar op een gegeven moment had ik door hoe ik de trap op moest en stond ik zo maar in de kamer. Stoer vond ik dat.
Daarna ging het heel snel: trap op, trap af. Wat ging dat makkelijk. Ik ging steeds iets verder. Zo kon ik ook de trap af naar de garderobe en later zelfs de trap op naar de eerste verdieping en lag ik vaak bij mijn baasjes op de slaapkamer.
De laatste tijd zit er echter een beetje de klad in mijn traplopen bestaan. Ik word ouder en ben inmiddels ruim de vijf gepasseerd. Misschien ben ik wat voorzichtiger en een beetje angstig. Het gaat niet altijd zo vloeiend meer. Wat eerder vanzelf ging, ga ik nu bij nadenken en als een hond nadenkt gaat het fout. Zo gleed ik laatst na de tweede tree naar beneden. Gelukkig is de trap recht en eindigt hij na 6 treden al op een plateau voordat ik weer 6 treden moet. Maar de schrik zat er goed in. Ik kwam twee dagen niet meer boven. De trap naar de keuken is stroever en dat ging prima.

Na twee dagen deed ik weer een poging om naar boven te gaan. Zonder probleem. Maar 's morgens naar beneden was toch weer lastig. Ik piepte om zo mijn baas erop attent te maken dat ik hulp nodig had. Samen met de baas ging het goed, het tweede deel zelf, maar hup daar ging ik weer.
En laatst gleed ik ook van de trap naar de keuken. Ik had dorst en omdat mijn drinkbak in de keuken staat moest ik de trap af. Ik kon nog net een stap terug zodat ik niet verder gleed. Mijn baas hielp me direct en ik liep naast hem de trap af. Pfff, gelukkig gaat trap op nog altijd goed. Tot gisteren. Ik hoorde de bel en blafte. Mijn baas ging naar de deur en ik wilde mee, maar ik schoot met mijn voorpoten tussen de bovenste trede. Ik kon geen kant meer op. Mijn bazin moest eraan te pas komen om me te bevrijden.
Voorlopig blijf ik maar even op mijn eigen kleed in de kamer ;-)