Cappuccino addict

Ik krijg best wel vaak snoepjes en koekjes (niet teveel) van mijn baasjes, maar dat zijn wel speciale lekkernijen voor een hond. Soms krijg ik ook wel eens mensen lekkernijen. Dat vind ik wel stoer. Soms een stukje kaas of ei. Maar wat ik echt lekker vind? Cappuccino. Zodra ik een lepeltje in een beker hoor spits ik mijn oren en hou ik alle bewegingen van mijn baasjes in de gaten. Ik weet dat ik bij mijn bazin moet zijn, want mijn baas is niet om te kopen. Ik gooi al mijn charmes (kop op schoot, mooiste hondenogen) in de strijd voor een lepeltje schuim. Meestal lukt het wel en soms mag ik zelfs de laatste restjes uit de beker likken. Mmmmmmm.

Dierendagwandeling

Vandaag weer met al mijn hondenvrienden op Bussloo geweest. Heerlijk door het water gerend, ballen gegooid en gezwommen. En vandaag waren ook alle baasjes erbij. Super was het.

Voor alle foto's klik hier

Hei, bos, schapen en water

Wat was het weer een topdag vandaag! Samen met mijn baasjes heb ik heerlijk over de hei gerend.

Op het terras in het bos probeerde ik de stoel van mijn bazin uit te graven maar dat mocht helaas niet. Dan maar op een dennenappel kauwen. Ik had al aardig honger van de wandeling en kreeg gelukkig brokjes.

Renderklippen Epe / Heerde

Daarna een stukje met de auto, maar ik mocht er vrij snel weer uit. Joepie! Nu liepen we lekker door het bos, de baasjes schopten heel veel dennenappels voor me om op te zoeken. Dat vind ik een leuk spel, ze vlogen aan alle kanten om me heen. De kudde schapen in de verte mocht ik helaas niet opjagen, jammer. In een meertje kon ik even water drinken en fijn afkoelen.

Terug in de auto was ik al aardig moe, lekker even uitrusten onderweg.Wat een verrassing, we stopten nog ergens. Helaas moest ik eerst braaf liggen op het terras, maar daarna wandelden we nog langs het water. De eenden aan de oever heb ik nog even flink laten schrikken, haha.

       Pluizenmeer                                  Veessen aan de IJssel

Thuis gekomen heb ik nog een bak met brokken gegeten want ik was uitgehongerd van al dat gewandel. Gelukkig kan ik in de garderobe heerlijk koel liggen, ik droomde snel weg na deze superdag.

Beachlover

Ik heb afgelopen week ergens anders gewoond met mijn baasjes. Een klein huisje waar ik geen trappen hoefde te lopen. En een grote tuin net als thuis waar ik heerlijk kon voetballen. Maar we waren hier niet vaak.

Ik heb veel in de auto gezeten, en ook nog eens een andere dan ik gewend ben. Maar hij zat prima, want ik kon rechtop zitten en lekker door het achterraam kijken. En mijn baasjes waren er altijd bij, dus extra gezellig.

Ik heb veel gezien en gedaan: door dorpjes gelopen, op het terras gezeten, naar het strand geweest en restaurants bezocht. Tussendoor kon ik een beetje uitrusten in de auto.

Soms ging een van mijn baasjes weg, terwijl ik met de ander achterbleef. Dat vind ik als herder niet grappig. Ik moest er van huilen. Ik wilde met mijn achtergebleven baas nergens heen, maar bleef ongeduldig wachten. Maar als de ontbrekende baas weer terug was, was ik blij en tevreden. Ik kon weer kwispelen. Ik moest ook regelmatig poseren, maar had er niet altijd zin in. Mijn baasje heeft vast veel foto's moeten weggooien.

Zodra ik water of strand zag werd ik blij en wilde ik gelijk op het strand. Hier kon ik tenminste graven en op vogels jagen. Een keer, mijn baasjes zaten te eten (ik had het al op), zag ik het strand maar ik kon er niet heen. Ik wilde er heen, maar er zat iets tussen mij en het strand. Waarom kon ik er niet heen terwijl ik het wel zag. Gelukkig kreeg ik als compensatie af en toe een stukje vis van een van mijn baasjes. Van mijn bazin het meest.

De bal ging ook meestal mee en zo kon ik toch met mijn baasjes voetballen na een terrasbezoek. Als we even terug waren bij ons huisje wilde ik wel voetballen met mijn baas, maar was ik zo moe dat ik niet meer kon bewegen.
's Avonds ging  ik een keer met mijn bazin via de duinen naar het strand. Ineens was er een ontzettend lawaai van schreeuwende mensen en zelfs harde knallen. En even later weer tot wel 5 keer. Het jaar was toch nog niet om?

Ik ben een echte beachlover geworden. Zodra ik zand zie en de zee ruik moet ik erheen. Jammer dat dat niet altijd mocht van mijn baasjes. Maar als ik dan op het strand was rende ik als een dolle over het strand. Ik joeg op meeuwen en graafde gaten zo groot als ikzelf.

Fotootje

Hoera, ik ging met mijn baas in de auto. Naar het bos.............. of toch niet want we reden een andere straat in. O nee toch, niet weer. Ik zag het gebouwtje al. Dezelfde als vorige week. Toen ik moest huilen. Mijn baas liet me uit de auto en probeerde me eerst nog om de tuin te leiden door even met me langs de bosjes te lopen. Ik had geen zin in plassen, maar voor mijn baas deed ik dan maar een klein plasje.

Binnen was er niemand, maar al snel waren er drie mensen, waarvan er één me vaag bekend voorkwam van de laatste keer. Ik probeerde ze weg te blaffen, maar helaas. Mijn baas nam me mee naar een kamertje. Hij ging over me heen staan en even later voelde ik een prikje in mijn kont.
Vervolgens ging mijn baas weer met mij de kamer uit. Naar huis! Nee helaas, ik moest wachten. Gelukkig bleef mijn baas ook.

Ik begon langzaam wat slaperig te worden. Ik kon mijn ogen niet meer open houden. Er kwam iemand kijken, maar ik was nog wakker genoeg om deze persoon weg te blaffen. Maar ik zakte toch steeds verder weg. Mijn halsband werd afgedaan en ik werd opgetild en op een tafel gelegd. Ik deed nog een poging om te ontsnappen, maar die mislukte. Ineens zag ik mijn baas ook niet meer. Ik was nu zo moe dat ik me maar overgaf aan de witte jassen. Heel af en toe voelde ik iemand aan mijn poten zitten. Het deed een beetje pijn.

Hé, ik zag mijn baas weer vanuit mijn ooghoeken, maar ik had de kracht niet om op te staan. Ik hoorde mijn baas praten met de man die ik in mijn droom ook zag. Of droomde ik niet?

Mijn baas deed mijn halsband om en praatte zachtjes tegen me en aaide me. Ik voelde nog twee prikjes en daarna werd ik een beetje wakkerder. Heel langzaam deed ik mijn ogen verder open en keek ik naar mijn baas.

Langzaam tilde ik mijn hoofd op, keek om me heen, viel even terug, en probeerde het opnieuw. Ik kwam overeind en ging staan. Zwalkend liep ik een stukje. Ik was erg suf, maar na een paar stappen ging het al wat beter. Mijn baas hielp me in de auto en we reden naar huis. Nu lig ik suf achter het huis.

Noot van de baas: Gido heeft een paar vergroeide rugwervels. Deze zijn aan elkaar gegroeid en kunnen niet individueel worden bewogen. Dit veroorzaakt stijfheid en soms pijn. Actie met zijwaartse bewegingen ontzien. Fietsen mag wel, zolang hij maar recht loopt.

Huilen

Toen ik de auto uitsprong voelde ik het al. Ik was hier niet voor de fun. Mijn beide baasjes waren ook al allebei mee. Ik zag de witte pakken al voor me. Ik probeerde nog een en ander te vertragen, maar mijn baasjes waren onverbiddelijk. Ik moest mee naar binnen. Ik hoopte maar dat het bij een prikje zou blijven. Maar ja, ik had al een tijdje last van mijn rechter achterpoot.

Na even wachten ging ik met mijn baasjes naar een andere kamer. Ik probeerde nog door de buitendeur te gaan, maar helaas liet mijn baas dat niet toe. Behalve mijn baasjes waren er twee mensen in het wit.
Ik kreeg een hoes over mijn neus en bek. Daarna werd ik opgetild en lag ik plotseling op een tafel. Na een korte worsteling lag ik in de houdgreep bij mijn baas. Ik voelde iemand aan mijn poten trekken. Ik moest huilen. Gelukkig fluisterde mijn bazin lieve woordjes in mijn oor. Dat vond ik wel fijn. Ik werd er rustig van en huilde niet meer.

Uiteindelijk duurde het niet lang en stond ik al gauw weer met de benen op de grond. Ik ging voor een van de witte jassen zitten, want misschien kreeg ik dan een lekkernij. En inderdaad, het hielp.

Van beroemd fotomodel tot leeuwenkoning

Wat een week zeg. Ik ben er nog moe van, maar ooooooh  wat was het super leuk.

Het begon allemaal met een eind rijden achter in de auto bij mijn baasjes. Ik zag onderweg steeds bomen, maar helaas reden we door :'(

Na een lange rit mocht ik eindelijk uit de auto. Ik kwam in een onbekende omgeving met veel nieuwe luchtjes. Ineens stond ik tussen heel veel mensen. Er werden foto’s gemaakt en ik stond plotseling naast twee meisjes die met me op de foto gingen.

Aangelijnd liep ik gezellig tussen mijn baasjes. Ik rook van alles. Ook geurtjes die je als hond niet zou willen. Geuren die mensen lekker vinden, maar wij honden houden toch echt van andere geuren. Het was ook veel te netjes. Ik plaste dus maar flink over de gekleurde ‘vies’ geurende bloemen. En dat mocht weer niet van mijn baasjes. Pfff.

Ik had alle aandacht van de wereld en ik voelde me als een fotomodel. Ik werd van alle kanten geaaid, er werden foto’s van me gemaakt en om de haverklap moest ik met een onbekend kind op de foto. In het begin vond ik het prima maar na een paar keer moest ik zelfs netjes zitten, terwijl een kind om mijn nek hing. Ik was wel even klaar met dat modellengedoe. Laat mij maar lekker voetballen en graven.

Gelukkig gingen we weer in de auto en na een kort ritje kwamen we aan bij een hele grote zandbak met water. En ik zag heel veel soortgenoten. En ik mocht los. Ja, dit wil ik!

Ik bleef zelfs slapen op deze plek. Dat was het einde! Ik hield van deze nieuwe omgeving.

Ik zat als een leeuwenkoning voor het huisje en ik keek uit over mijn territorium, dat bestond uit strand en zee. Ik kon alles overzien. In de verte liepen mensen en honden. Soms ook paarden. Als mensen te dicht bij kwamen blafte ik. Af en toe rende ik richting zee om me even tussen wat honden te mengen en zo poolshoogte te nemen wat er allemaal gaande was. Wanneer ik het fluitje van mijn baas hoorde, rende ik terug over het zand naar mijn baasjes. Soms ging ik samen wandelen met mijn baasjes of lag ik onder de tafel als mijn baasjes gingen eten in een restaurant.

Ik heb weinig rust gehad, was nooit alleen en sliep alleen ’s nachts. Overdag was het voetballen, wandelen, rennen, ravotten met andere honden en graven. Ik heb veel en vooral diepe gaten rond mijn nachtverblijf gegraven. En als verrassing kwamen mijn oppasbaasjes ook nog op bezoek.

Jammer genoeg kwam aan dit moois ook een eind. Opnieuw een lange rit kondigde aan dat ik weer naar mijn eigen huis ging. Ook prima, want nu kon ik eindelijk wat slaap inhalen.
Ik droomde al dat ik in vele landen bij fans ingelijst aan de muur hang terwijl kinderen me geadoreerd aankijken ;-)

Een nieuwe vriendin

Bailey

Ik heb haar al minstens drie keer gezien, mijn nieuwe vriendin Bailey. Ze woont om de hoek en zie haar soms als ik met een van mijn baasjes tijdens het uitlaten bij haar langs loop. Ook is ze al bij mij voor mijn huis geweest. Ik hoop dat ze nog een keer binnenloopt.
Ze schrikt wel een beetje van mijn harde blaf. Maar ik word enthousiast van zo'n mooie jonge dame en dat laat ik merken. Woef!

Topatleet

Ik heb tegenwoordig een conditie als een topatleet. Ik ren regelmatig met mijn baasjes naast de fiets. In het begin ga ik als een speer. Als ik in het bos los mag ga ik ook helemaal los, vol gas. Na drie kwartier is de koek op en sjok ik het laatste deel voordat ik weer thuis ben en lekker voor het raam liggen kan uitrusten.

 

Een vriend erbij

Sinds kort heb ik een nieuwe vriend erbij. Hij luistert naar de naam Aslan en hij woont bijna naast me. Onze baasjes hebben dezelfde buren en tussen ons zit dus alleen een tuin. Af en toe blaffen we al naar elkaar en we zijn al een paar keer bij elkaar op bezoek geweest. Aslan is nog een puppy en binnenkort gaat hij op puppycursus.