Sinds een tijdje is de bal taboe. Eigenlijk sinds ik bij de dierenarts ben geweest. Mijn baasjes hebben hem niet meer bij zich of ze zijn op. Ik kijk mijn baasjes af en toe aan om ze eraan te herinneren dat ze met de bal moeten gooien, maar er gebeurt niets. Ik moet dus zelf op zoek naar een alternatief. Nu vind ik dat niet heel erg, want in het bos heb ik een andere ontspanning gevonden: hout. Ik loop met complete boomstronken. Het liefst heb ik ze zo groot mogelijk. Ik kan er erg druk mee zijn. Ik sleep ze tijdens de wandeling mee. Soms een klein stukje en dan vind ik weer een nieuwe, of soms de hele wandeling met dezelfde. Ik loop een stuk, laat het hout vallen, ben er boos op, raap het op en loop weer een stuk. Ik krijg het er warm van.
