Het begin van de wandeling begon al nat. Ik kon de plassen niet eens omzeilen, zoveel water lag er. Dan er maar doorheen, hoewel ik daar een bloedhekel aan heb. Gelukkig had mijn baas er ook last van. Hij ging telkens door het struikgewas om maar niet door de plassen te moeten. Waren we net gewend aan het vele water of het volgende opstakel lag in de weg, of zeg maar gerust: op de weg.
Mijn baas zei dat ik er maar onderdoor moest. Vooruit dan maar. Even door de knieën en daar ging ik. Daarna ging mijn baas eroverheen.
Gelukkig ging de wandeling nu zonder tegenslagen. We kwamen ook niemand meer tegen :)
Ik kon dus lekker op zoek naar een stevige stok.
